ภาคีที่มีภาระผูกพันตามพิธีสารเกียวโต (ภาคผนวกบี) ได้ยอมรับเป้าหมายในการ จำกัด หรือลดการปล่อยก๊าซ เป้าหมายเหล่านี้จะแสดงเป็นระดับของการปล่อยมลพิษที่ได้รับอนุญาตหรือจำนวนเงินที่มีการจัดสรรมากที่สุดในช่วงระยะเวลาการผูกมัด 2008-2012 การปล่อยมลพิษที่ได้รับอนุญาตแบ่งออกเป็นจำนวนเงินที่จัดสรรให้ ldquoassigned unitrdquo (AAUs) การปล่อยก๊าซเรือนกระจกตามข้อ 17 ของพิธีสารเกียวโตช่วยให้ประเทศที่มีหน่วยปล่อยก๊าซเรือนกระจกปล่อยก๊าซเรือนกระจกได้รับอนุญาต แต่ไม่ได้ใช้เพื่อขายกำลังการผลิตส่วนเกินนี้ให้แก่ประเทศต่างๆที่อยู่เหนือเป้าหมายของตน ดังนั้นสินค้าโภคภัณฑ์ใหม่ถูกสร้างขึ้นในรูปแบบของการลดการปล่อยหรือการนำออก ตั้งแต่คาร์บอนไดออกไซด์เป็นก๊าซเรือนกระจกที่สำคัญคนพูดง่ายๆในการซื้อขายคาร์บอน ขณะนี้มีการติดตามและซื้อขายคาร์บอนเช่นเดียวกับสินค้าอื่น ๆ นี้เรียกว่าตลาดคาร์บอน หน่วยงานการค้าอื่น ๆ ในตลาดคาร์บอนเพื่อตอบสนองความวิตกกังวลที่คู่สัญญาอาจหน่วยย่อยและต่อมาไม่สามารถบรรลุเป้าหมายการปลดปล่อยมลพิษของตนได้ภาคีแต่ละฝ่ายจะต้องมีการเก็บสำรอง ERU, CERs, AAUs และ RMUs ไว้ในทะเบียนแห่งชาติของตน . เงินทุนสำรองนี้เรียกว่าเงินสำรองระยะเวลาไม่ควรลดลงต่ำกว่าร้อยละ 90 ของจำนวนที่ได้รับมอบหมายจาก Partys หรือร้อยละ 100 ของห้าเท่าของสินค้าที่ได้รับการตรวจทานล่าสุดแล้วแต่จำนวนใดจะต่ำที่สุดความสัมพันธ์กับแผนการซื้อขายไอน้ำในประเทศและภูมิภาค จัดตั้งขึ้นเพื่อเป็นเครื่องมือในการกำหนดนโยบายด้านสภาพภูมิอากาศในระดับประเทศและระดับภูมิภาค ภายใต้แผนการดังกล่าวรัฐบาลกำหนดภาระผูกพันในการปล่อยก๊าซให้กับหน่วยงานที่เข้าร่วมโครงการ โครงการการค้าการปล่อยมลพิษของสหภาพยุโรปเป็นโครงการที่ใหญ่ที่สุดในการดำเนินงาน การตัดสินใจ 11CMP.1 เกี่ยวกับรูปแบบกฎเกณฑ์และแนวทางในการซื้อขายการปล่อยมลพิษภายใต้ข้อ 17 ของพิธีสารเกียวโต gtgt Decision 13CMP.1 เพิ่มเติมเกี่ยวกับรูปแบบสำหรับการบัญชีของจำนวนที่ได้รับตามมาตรา 7.4 ของพิธีสารเกียวโต gtgt ขีด จำกัด ของการปล่อยก๊าซเรือนกระจก ที่กำหนดโดยพิธีสารเกียวโตเป็นวิธีการกำหนดค่าเงินให้กับบรรยากาศที่ใช้ร่วมกันของดินซึ่งเป็นสิ่งที่หายไปจนถึงตอนนี้ ประเทศที่มีส่วนร่วมมากที่สุดในภาวะโลกร้อนมีแนวโน้มที่จะได้รับประโยชน์โดยตรงในแง่ของผลกำไรทางธุรกิจมากขึ้นและมาตรฐานการครองชีพที่สูงขึ้นในขณะที่พวกเขาไม่ได้รับการจัดขึ้นอย่างสมเหตุสมผลรับผิดชอบต่อความเสียหายที่เกิดจากการปล่อยของพวกเขา ผลกระทบด้านลบของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศจะเกิดขึ้นทั่วโลกและผลที่ตามมาคาดว่าจะรุนแรงที่สุดในประเทศกำลังพัฒนาที่มีการผลิตน้อยที่สุด พิธีสารเกียวโตกำหนดข้อ จำกัด ในการปล่อยมลพิษโดยรวมของประเทศเศรษฐกิจโลกจำนวนหน่วยปล่อยที่กำหนดไว้ ประเทศอุตสาหกรรมแต่ละประเทศจะมีเป้าหมายการปล่อยมลพิษที่จำเป็นต้องปฏิบัติตาม แต่ก็เข้าใจดีว่าบางส่วนจะทำดีกว่าที่คาดไว้โดยอยู่ในขอบเขตของพวกเขาขณะที่บางแห่งอาจมีมากกว่า พิธีสารอนุญาตให้ประเทศที่มีหน่วยปล่อยมลพิษปล่อยให้ปล่อย แต่ไม่ได้ใช้เพื่อขายให้กับประเทศที่เกินเป้าหมาย ตลาดคาร์บอนที่เรียกว่าคาร์บอนไดออกไซด์ (carbon dioxide) เป็นก๊าซเรือนกระจกที่มีการผลิตกันอย่างแพร่หลายมากที่สุดและเนื่องจากการปล่อยก๊าซเรือนกระจกอื่น ๆ จะถูกบันทึกและนับเป็นก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เทียบเท่ากัน ประเทศที่ไม่ปฏิบัติตามข้อผูกพันจะสามารถซื้อความสอดคล้องได้ แต่ราคาอาจสูงชัน ต้นทุนที่สูงขึ้นความกดดันมากขึ้นที่พวกเขาจะรู้สึกถึงการใช้พลังงานอย่างมีประสิทธิภาพและเพื่อการวิจัยและส่งเสริมการพัฒนาแหล่งพลังงานทางเลือกที่มีการปล่อยมลพิษต่ำหรือไม่มีเลย ตลาดหุ้นทั่วโลกที่หน่วยการปล่อยมลพิษถูกซื้อและขายเป็นแนวคิดที่เรียบง่าย แต่ในทางปฏิบัติระบบการปล่อยมลพิษของโปรโตคอลมีความซับซ้อนในการติดตั้ง รายละเอียดไม่ได้ระบุไว้ในพิธีสารและมีการเจรจาเพิ่มเติมเพื่อค้อนออก กฎเหล่านี้เป็นข้อมูลเฉพาะของ Workaday ที่รวมอยู่ในข้อตกลง Marrakesh Accords ปีพ. ศ. 2544 ปัญหามีความชัดเจน: การปล่อยมลพิษที่เกิดขึ้นจริงของประเทศจะต้องได้รับการตรวจสอบและรับรองว่าเป็นสิ่งที่พวกเขาได้รับรายงานและต้องมีการบันทึกข้อมูลที่ถูกต้องของธุรกิจการค้า ดังนั้นการจดทะเบียนเช่นบัญชีธนาคารของหน่วยงานด้านการปล่อยมลพิษของประเทศต่างๆกำลังถูกจัดตั้งขึ้นรวมทั้งขั้นตอนการทำธุรกรรมบันทึกการทำธุรกรรมระหว่างประเทศและทีมตรวจสอบผู้เชี่ยวชาญเพื่อปฏิบัติตามนโยบายของตำรวจ หน่วยการปล่อยมลพิษที่เกิดขึ้นจริงจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับธุรกิจการค้าและการขาย ประเทศต่างๆจะได้รับเครดิตในการลดปริมาณก๊าซเรือนกระจกโดยปลูกหรือขยายป่า (หน่วยกำจัด) เพื่อดำเนินโครงการร่วมกับประเทศที่พัฒนาอื่น ๆ ซึ่งโดยปกติจะเป็นประเทศที่มีเศรษฐกิจในช่วงเปลี่ยนผ่านและโครงการภายใต้กลไกการพัฒนาที่สะอาดของพิธีสารซึ่งเกี่ยวข้องกับกิจกรรมการระดมทุนเพื่อ ลดการปล่อยก๊าซจากประเทศกำลังพัฒนา เครดิตที่ได้รับในลักษณะนี้อาจซื้อและขายในตลาดการปล่อยมลพิษหรือสะสมเพื่อใช้ในอนาคต บทที่เกี่ยวข้องอื่น ๆ บทสรุปของพิธีสารเกียวโตกลไกการพัฒนาที่สะอาด gtgt เพิ่มเติม gtgt ระบบการปล่อยมลพิษของสหภาพยุโรป (EU ETS) ระบบการปล่อยมลพิษของสหภาพยุโรป (EU ETS) เป็นรากฐานที่สำคัญของนโยบายของสหภาพยุโรปในการต่อต้านการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและเป็นเครื่องมือสำคัญในการลด การปล่อยก๊าซเรือนกระจกมีประสิทธิภาพ เป็นตลาดคาร์บอนรายใหญ่อันดับแรกของโลกและยังคงเป็นตลาดที่ใหญ่ที่สุด ดำเนินงานใน 31 ประเทศ (28 ประเทศในสหภาพยุโรปบวกไอซ์แลนด์ลิกเตนสไตน์และประเทศนอร์เวย์) จำกัด การปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากการติดตั้งที่ใช้พลังงานหนักกว่า 11,000 แห่ง (โรงไฟฟ้าในโรงงานอุตสาหกรรม) และสายการบินที่ดำเนินงานระหว่างประเทศเหล่านี้ครอบคลุมประมาณ 45 แห่งการปล่อยก๊าซเรือนกระจกของสหภาพยุโรป ระบบหมวกและการค้า EU ETS ทำงานตามหลักการการค้าและการค้า ฝาครอบตั้งอยู่บนยอดรวมของก๊าซเรือนกระจกบางชนิดที่สามารถปล่อยออกมาได้จากการติดตั้งที่ครอบคลุมโดยระบบ ฝาครอบจะลดลงเมื่อเวลาผ่านไปเพื่อลดการปล่อยสารรวม ภายในฝาครอบ บริษัท จะได้รับหรือซื้อค่าอนุญาตการปล่อยก๊าซเรือนกระจกซึ่งสามารถซื้อขายกันได้ตามต้องการ นอกจากนี้ยังสามารถซื้อเครดิตระหว่างประเทศจากโครงการประหยัดพลังงานได้ทั่วโลก ขีด จำกัด ของจำนวนเบี้ยเลี้ยงทั้งหมดที่มีอยู่จะทำให้แน่ใจได้ว่าพวกเขามีมูลค่า หลังจากแต่ละปี บริษัท ต้องยอมจำนนเงินสำรองเพียงพอที่จะครอบคลุมการปล่อยมลพิษทั้งหมดของตนมิฉะนั้นจะมีการปรับค่าปรับหนัก หาก บริษัท ลดการปล่อยมลพิษจะสามารถเก็บเงินสำรองไว้เพื่อรองรับความต้องการในอนาคตหรือขายให้กับ บริษัท อื่นที่ขาดเงินได้ การค้าขายทำให้เกิดความยืดหยุ่นซึ่งช่วยลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่มีค่าใช้จ่ายน้อยที่สุด ราคาคาร์บอนที่แข็งแกร่งยังช่วยส่งเสริมการลงทุนในด้านเทคโนโลยีคาร์บอนต่ำและสะอาด จุดเด่นของเฟส 3 (2013-2020) EU ETS อยู่ในขั้นตอนที่สามแตกต่างจากขั้นตอนที่ 1 และ 2 การเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญคือการกำหนดระดับการปล่อยมลพิษของสหภาพยุโรปฉบับเดียวที่ใช้แทนระบบก่อนหน้าของการเสนอราคาระดับชาติการประมูลคือวิธีการเริ่มต้นสำหรับการจัดสรรเบี้ยเลี้ยง (แทนการจัดสรรฟรี) และกฎการปันส่วนที่สอดคล้องกันจะใช้กับการเบิกจ่ายที่ยังคงให้ไป ไม่เสียค่าใช้จ่ายภาคและก๊าซอื่น ๆ รวม 300 ล้านเบี้ยเลี้ยงที่จัดสรรไว้ใน New Entrants Reserve เพื่อใช้เงินทุนในการนำนวัตกรรมเทคโนโลยีพลังงานทดแทนและการจับและเก็บกักคาร์บอนผ่านโปรแกรม NER 300 ภาคและก๊าซที่ครอบคลุมระบบดังกล่าวครอบคลุมถึงภาคและก๊าซต่อไปนี้ด้วย มุ่งเน้นการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ (CO 2) จากอุตสาหกรรมพลังงานที่ใช้พลังงานมากและพลังงานรวมทั้งโรงกลั่นน้ำมันโรงเหล็กและการผลิตเหล็กอลูมิเนียมโลหะซีเมนต์ , มะนาวแก้วเซรามิคเยื่อกระดาษกระดาษแข็งกรดและสารเคมีอินทรีย์จำนวนมากในเชิงพาณิชย์การบินไนตรัสออกไซด์ (N 2 O) จากการผลิต ของไนตริกกรด adipic และ glyoxylic และ glyoxal perfluorocarbons (PFCs) จากการผลิตอลูมิเนียมการมีส่วนร่วมใน EU ETS เป็นข้อบังคับสำหรับ บริษัท ในภาคอุตสาหกรรมเหล่านี้ แต่ในบางภาคส่วนเฉพาะโรงงานที่มีขนาดใหญ่กว่าขนาดที่กำหนดรวมถึงการติดตั้งขนาดเล็กบางแห่งสามารถยกเว้นได้หากรัฐบาลวางมาตรการทางการคลังหรือมาตรการอื่น ๆ ที่จะลดการปล่อยก๊าซของพวกเขาด้วยปริมาณที่เท่ากันในภาคการบินจนกระทั่งปี ค. ศ. 2016 EU ETS ใช้เฉพาะกับเที่ยวบินเท่านั้น ระหว่างสนามบินที่ตั้งอยู่ในเขตเศรษฐกิจยุโรป (EEA) ลดการปล่อยมลพิษ EU ETS พิสูจน์ให้เห็นว่าการวางราคาคาร์บอนและการค้าขายก็สามารถทำได้ การปล่อยมลพิษจากโครงการในโครงการลดลงตามที่คาดการณ์ไว้ประมาณ 5 เมื่อเทียบกับช่วงเริ่มต้นของเฟส 3 (2013) (ดูตัวเลขปี 2015) ในปี 2020 การปล่อยมลพิษจากภาคอุตสาหกรรมที่ครอบคลุมโดยระบบจะต่ำกว่าปีพ. ศ. การพัฒนาตลาดคาร์บอนจัดตั้งขึ้นเมื่อปีพ. ศ. 2548 EU ETS เป็นระบบการซื้อขายการปล่อยมลพิษที่ใหญ่ที่สุดแห่งแรกของโลกซึ่งมีการซื้อขายคาร์บอนสูงกว่าสามในสี่ EU ETS ยังเป็นแรงบันดาลใจในการพัฒนาการค้าการปล่อยมลพิษในประเทศและภูมิภาคอื่น ๆ สหภาพยุโรปมีเป้าหมายเพื่อเชื่อมโยง ETS กับระบบอื่น ๆ ที่เข้ากันได้ หลักกฎหมาย EU ETS รายงานตลาดคาร์บอนทบทวน EU ETS สำหรับขั้นตอนที่ 3 การดำเนินการตามกฎหมายประวัติความเป็นมาของ Directive 200387EC การทำงานก่อนที่จะเสนอคณะกรรมาธิการข้อเสนอคณะกรรมการของเดือนตุลาคม 2001 คณะกรรมการปฏิกิริยาการอ่านข้อเสนอในสภาและรัฐสภา (รวมถึงตำแหน่งร่วมกันของสภา) เปิด จุดมุ่งหมายของการซื้อขายการปล่อยมลพิษคือจุดมุ่งหมายของระบบการซื้อขายการปล่อยก๊าซของสหภาพยุโรป (EU ETS) คือช่วยให้ประเทศสมาชิกสหภาพยุโรปบรรลุข้อผูกพันในการ จำกัด หรือลดก๊าซเรือนกระจก ปล่อยก๊าซเรือนกระจกในรูปแบบที่คุ้มค่า การอนุญาตให้ บริษัท ที่เข้าร่วมโครงการซื้อหรือขายสิทธิการปล่อยก๊าซเรือนกระจกหมายความว่าการลดการปล่อยก๊าซสามารถทำได้อย่างน้อยที่สุด EU ETS เป็นรากฐานที่สำคัญของยุทธศาสตร์ของสหภาพยุโรปในการต่อสู้กับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ เป็นระบบการค้าระหว่างประเทศแห่งแรกในการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ 2 แห่งในโลกและเริ่มดำเนินการมาตั้งแต่ปีพ. ศ. 2548 ณ วันที่ 1 มกราคม พ. ศ. 2551 มีผลใช้บังคับไม่เฉพาะกับ 27 ประเทศสมาชิกสหภาพยุโรป แต่ยังรวมถึงสมาชิกอีก 3 คนของเขตเศรษฐกิจยุโรป นอร์เวย์ไอซ์แลนด์และลิกเตนสไตน์ ปัจจุบันมีพื้นที่ติดตั้งมากกว่า 10,000 แห่งในภาคพลังงานและภาคอุตสาหกรรมซึ่งรับผิดชอบโดยรวมสำหรับการปล่อยมลพิษของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์และก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ทั้งหมดประมาณครึ่งหนึ่งของสหภาพยุโรป การแก้ไข Directive EU ETS ตกลงกันในเดือนกรกฎาคม 2008 จะนำภาคการบินเข้าสู่ระบบตั้งแต่ปีพ. ศ. 2555 การค้าการปล่อยมลพิษจะทำงานอย่างไร EU ETS เป็นระบบการค้าและการค้าซึ่งกล่าวได้ว่าเป็นการลดระดับการปล่อยมลพิษโดยรวม ภายในขีด จำกัด ดังกล่าวช่วยให้ผู้เข้าร่วมระบบสามารถซื้อและขายค่าอนุญาตตามที่ต้องการได้ เงินช่วยเหลือเหล่านี้เป็นสกุลเงินทางการค้าทั่วไปที่เป็นหัวใจสำคัญของระบบ หนึ่งสิทธิอนุญาตให้ผู้ถือสิทธิในการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์หรือคาร์บอนไดออกไซด์หนึ่งตันหรือเทียบเท่ากับก๊าซเรือนกระจกชนิดอื่น หมวกในจำนวนรวมของค่าเผื่อจะสร้างความขาดแคลนในตลาด ในช่วงการซื้อขายหลักทรัพย์ครั้งแรกและครั้งที่สองภายใต้โครงการนี้ประเทศสมาชิกต้องจัดทำแผนการจัดสรร (NAPs) แห่งชาติซึ่งกำหนดระดับการปล่อยมลพิษ ETS ทั้งหมดและจำนวนการปล่อยก๊าซเรือนกระจกในแต่ละประเทศที่ได้รับ ในตอนท้ายของแต่ละปีการติดตั้งจะต้องยอมจ่ายเงินค่าชดเชยให้เทียบเท่ากับการปล่อยก๊าซเรือนกระจก บริษัท ที่ปล่อยก๊าซเรือนกระจกอยู่ต่ำกว่าระดับที่จะได้รับค่าเบี้ยยังชีพ ผู้ที่เผชิญกับความยากลำบากในการรักษาระดับการปล่อยก๊าซให้สอดคล้องกับค่าเบี้ยเลี้ยงของพวกเขามีทางเลือกระหว่างการดำเนินมาตรการในการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกของตนเองเช่นการลงทุนในเทคโนโลยีที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นหรือใช้แหล่งพลังงานที่มีคาร์บอนน้อยลงหรือซื้อเงินสำรองพิเศษที่ต้องการในตลาดหรือ การรวมกันของทั้งสอง ทางเลือกดังกล่าวมีแนวโน้มที่จะถูกกำหนดโดยค่าใช้จ่ายสัมพัทธ์ ด้วยวิธีนี้การปล่อยก๊าซจะลดลงเมื่อใดก็ตามที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการทำเช่นนั้น EU ETS ใช้งานมานานแค่ไหน EU ETS เริ่มเปิดตัวในวันที่ 1 มกราคม 2548 ระยะเวลาการซื้อขายแรกเริ่มตั้งแต่ 3 ปีจนถึงสิ้นปี 2550 และเป็นการเรียนรู้โดยการทำเฟสเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับช่วงการซื้อขายหลักทรัพย์ที่สำคัญเป็นครั้งที่สอง ระยะเวลาการซื้อขายเริ่มตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม 2551 และเริ่มดำเนินการเป็นเวลาห้าปีจนถึงสิ้นปี 2555 ความสำคัญของรอบระยะเวลาการค้าขายที่สองเกิดจากข้อเท็จจริงที่ว่าสอดคล้องกับระยะเวลาการผูกมัดครั้งแรกของพิธีสารเกียวโตในระหว่างที่สหภาพยุโรปและประเทศอื่น ๆ ประเทศอุตสาหกรรมต้องบรรลุเป้าหมายเพื่อลดหรือลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก สำหรับรอบระยะเวลาการค้าที่สองการปล่อย EU ETS ถูก จำกัด ไว้ที่ระดับ 6.5 ด้านล่างปี 2548 เพื่อช่วยให้มั่นใจได้ว่าสหภาพยุโรปโดยรวมและประเทศสมาชิกจะส่งมอบภาระผูกพันตามสัญญาของเกียวโต บทเรียนที่ได้จากประสบการณ์ในปัจจุบัน EU ETS ได้วางราคาคาร์บอนไว้อย่างไรและพิสูจน์ให้เห็นว่าการซื้อขายก๊าซเรือนกระจก ช่วงการซื้อขายหลักทรัพย์ครั้งแรกประสบความสำเร็จในการจัดตั้งการซื้อขายสิทธิการปล่อยก๊าซเรือนกระจกฟรีทั่วสหภาพยุโรปวางโครงสร้างพื้นฐานที่จำเป็นและพัฒนาตลาดคาร์บอนแบบไดนามิก ผลประโยชน์ด้านสิ่งแวดล้อมของขั้นตอนแรกอาจ จำกัด เนื่องจากมีการจัดสรรค่าเบี้ยเลี้ยงมากเกินไปในบางประเทศสมาชิกและบางภาคส่วนเนื่องจากการพึ่งพาการคาดการณ์การปล่อยก๊าซเรือนกระจกก่อนที่ข้อมูลการปล่อยมลพิษที่ได้รับการยืนยันจะมีอยู่ภายใต้ EU ETS เมื่อการเผยแพร่ข้อมูลการปล่อยมลพิษที่ได้รับการตรวจสอบแล้วในปีพ. ศ. 2548 ได้ให้ความสำคัญกับการจัดสรรเกินนี้ตลาดได้ตอบสนองตามที่คาดไว้โดยการลดราคาตลาดของค่าเบี้ยเลี้ยง ความพร้อมใช้งานของข้อมูลการปล่อยมลพิษที่ได้รับการตรวจสอบได้อนุญาตให้คณะกรรมาธิการตรวจสอบให้แน่ใจว่าขีด จำกัด ของการจัดสรรภายในประเทศในระยะที่สองตั้งอยู่ในระดับที่ส่งผลให้เกิดการลดการปล่อยก๊าซที่แท้จริง นอกเหนือจากการเน้นย้ำถึงความต้องการข้อมูลที่ได้รับการยืนยันแล้วประสบการณ์ที่ผ่านมาได้แสดงให้เห็นว่าการประสานกันอย่างกลมกลืนภายใน EU ETS มีความจำเป็นเพื่อให้มั่นใจว่าสหภาพยุโรปจะบรรลุเป้าหมายการลดการปล่อยก๊าซอย่างน้อยที่สุดและมีความคลาดเคลื่อนในการแข่งขันน้อยที่สุด ความจำเป็นที่จะต้องมีการประสานกันมากขึ้นคือชัดเจนโดยคำนึงถึงวิธีการกำหนดวงเงินเบี้ยเลี้ยงการปล่อยก๊าซเรือนกระจกโดยรวม ระยะเวลาการซื้อขายหลักทรัพย์ทั้งสองแห่งแรกแสดงให้เห็นว่าวิธีการจัดสรรการตั้งค่าต่างชาติที่แตกต่างกันอย่างกว้างขวางทำให้เกิดการแข่งขันที่เป็นธรรมในตลาดภายใน นอกจากนี้ยังจำเป็นต้องมีการกลมกลืนชี้แจงและปรับแต่งมากขึ้นเกี่ยวกับขอบเขตของระบบการเข้าถึงเครดิตจากโครงการลดการปล่อยก๊าซนอกสหภาพยุโรปเงื่อนไขในการเชื่อมโยงระบบ EU ETS กับระบบการซื้อขายการปล่อยมลพิษที่อื่นและการติดตามตรวจสอบและ ข้อกำหนดในการรายงาน การเปลี่ยนแปลงหลักใน EU ETS คืออะไรและเมื่อไหร่ที่พวกเขาจะใช้การเปลี่ยนแปลงการออกแบบที่ตกลงกันจะมีผลบังคับใช้ในช่วงการซื้อขายที่สามคือมกราคม 2013 ขณะที่งานเตรียมความพร้อมจะเริ่มต้นทันทีกฎที่บังคับใช้จะไม่มีการเปลี่ยนแปลงจนกว่าจะถึงเดือนมกราคม 2013 เพื่อให้มั่นใจว่าเสถียรภาพด้านกฎระเบียบยังคงรักษาอยู่ EU ETS ในช่วงที่สามจะเป็นระบบที่มีประสิทธิภาพมีความกลมกลืนและเป็นธรรมมากขึ้น (8 ปีแทนที่จะเป็น 5 ปี) การลดการปล่อยมลพิษที่แข็งแกร่งและลดลงเป็นประจำทุกปี (ลดลง 21 ครั้งในปี 2563 เมื่อเปรียบเทียบกับปี 2548) และการเพิ่มขึ้นของจำนวนการประมูล (ตั้งแต่น้อยกว่า 4 ปี) ในระยะที่ 2 มากกว่าครึ่งหนึ่งของระยะที่ 3) ความสอดคล้องกันมากขึ้นได้รับการยอมรับในหลายพื้นที่รวมถึงการกำหนดระดับการถือครอง (ฝาครอบทั่วทั้งสหภาพยุโรปแทนที่จะเป็นตัวพิมพ์ใหญ่ในขั้นตอนที่ 1 และ 2) และกฎสำหรับการจัดสรรเป็นอิสระในช่วงเปลี่ยนผ่าน ความเป็นธรรมของระบบเพิ่มขึ้นอย่างมากโดยการย้ายไปสู่กฎการจัดสรรเขตการปกครองฟรีทั่วสหภาพยุโรปสำหรับการติดตั้งในโรงงานอุตสาหกรรมและโดยการนำกลไกการจัดสรรซ้ำซึ่งอนุญาตให้ประเทศสมาชิกใหม่เข้าประมูลเพิ่มเติม ข้อความสุดท้ายเป็นอย่างไรเมื่อเปรียบเทียบกับข้อเสนอของคณะกรรมการชุดแรกสภาพภูมิอากาศและเป้าหมายด้านพลังงานที่ตกลงกันไว้ในช่วงฤดูใบไม้ผลิปี 2550 ของสภายุโรปได้รับการบำรุงรักษาและสถาปัตยกรรมโดยรวมของข้อเสนอของคณะกรรมาธิการ EU ETS ยังคงเหมือนเดิม กล่าวคือจะมีการกำหนดวงเงินการปล่อยก๊าซเรือนกระจกใน EU เป็นจำนวน 1 วงเงินและจะลดลงทุกปีตามเส้นแนวโน้มเชิงเส้นซึ่งจะดำเนินต่อไปหลังจากสิ้นสุดรอบการซื้อขายที่สาม (2013-2020) ข้อแตกต่างหลักเมื่อเทียบกับข้อเสนอคือการประมูลเบี้ยเลี้ยงจะดำเนินไปช้ากว่า การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญคืออะไรเมื่อเปรียบเทียบกับข้อเสนอของคณะกรรมการข้อสรุปการเปลี่ยนแปลงหลัก ๆ ที่เกิดขึ้นกับข้อเสนอมีดังต่อไปนี้: ประเทศสมาชิกบางประเทศได้รับการยกเว้นตามความเป็นตัวเลือกและชั่วคราวจากกฎที่ว่าจะไม่จัดสรรค่าใช้จ่ายใด ๆ ให้กับเครื่องกำเนิดไฟฟ้าไฟฟ้าในปี 2013 ตัวเลือกนี้มีผลกับประเทศสมาชิกซึ่งเป็นไปตามเงื่อนไขบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับการเชื่อมต่อกันของกริดไฟฟ้าการใช้เชื้อเพลิงฟอสซิลในการผลิตไฟฟ้าและ GDPcapita โดยเฉลี่ยต่อ EU-27 นอกจากนี้จำนวนเงินที่รัฐสมาชิกสามารถจัดสรรให้กับโรงไฟฟ้าได้ไม่เกิน 70 ของคาร์บอนไดออกไซด์ของพืชที่เกี่ยวข้องในระยะที่ 1 และลดลงในปีต่อ ๆ ไป นอกจากนี้การจัดสรรฟรีในระยะที่ 3 สามารถมอบให้กับโรงไฟฟ้าที่กำลังดำเนินการหรือก่อสร้างไม่ช้ากว่าสิ้นปี 2008 โปรดดูคำตอบสำหรับคำถามที่ 15 ด้านล่าง จะมีรายละเอียดเพิ่มเติมใน Directive เกี่ยวกับเกณฑ์ที่จะใช้เพื่อกำหนดภาคหรือภาคย่อยที่ถือว่าเสี่ยงต่อการรั่วไหลของคาร์บอน และวันที่ก่อนหน้านี้ของการประกาศรายชื่อคณะกรรมการของภาคดังกล่าว (31 ธันวาคม 2009) นอกจากนี้ภายใต้การทบทวนเมื่อมีข้อตกลงระหว่างประเทศที่น่าพอใจการติดตั้งในอุตสาหกรรมที่สัมผัสทั้งหมดจะได้รับค่าเบี้ยเลี้ยงฟรี 100 เท่าในกรณีที่ใช้เทคโนโลยีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด การจัดสรรให้กับอุตสาหกรรมโดยไม่ จำกัด วง จำกัด ในการปล่อยมลพิษทั้งหมดในปีพ. ศ. 2548 ถึง พ. ศ. 2550 จำนวนเบี้ยเลี้ยงที่จัดสรรให้กับการติดตั้งในภาคอุตสาหกรรมจะลดลงทุกปีตามการลดลงของการปล่อยมลพิษ ประเทศสมาชิกอาจชดเชยการติดตั้งสำหรับค่าใช้จ่ายของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่จ่ายให้กับราคาไฟฟ้าได้หากค่าใช้จ่ายของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์อาจทำให้เกิดความเสี่ยงต่อการรั่วไหลของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ คณะกรรมาธิการได้ดำเนินการแก้ไขหลักเกณฑ์ของชุมชนเกี่ยวกับการช่วยเหลือของรัฐในการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมในส่วนนี้ ดูการตอบคำถามที่ 15 ด้านล่าง ระดับการประมูลของค่าเผื่อสำหรับอุตสาหกรรมที่ไม่ได้สัมผัสจะเพิ่มขึ้นในลักษณะที่เป็นไปตามเส้นตายตามที่คณะกรรมาธิการเสนอ แต่แทนที่จะถึง 100 จุดภายในปี 2563 จะมีจำนวนถึง 70 แห่งโดยมีจุดมุ่งหมายถึง 100 ต่อ 2027 ตามที่กำหนดไว้ในข้อเสนอของคณะกรรมการ 10 ของค่าเผื่อการประมูลจะถูกแจกจ่ายจากประเทศสมาชิกที่มีรายได้ต่อหัวสูงให้แก่ผู้ที่มีรายได้ต่อหัวต่ำเพื่อเพิ่มความสามารถทางการเงินของ บริษัท หลังการลงทุนในเทคโนโลยีที่เป็นมิตรกับสภาพอากาศ มีการเพิ่มบทบัญญัติสำหรับกลไกการจัดสรรรายได้อีก 2 แห่งที่มีการประมูลโดยคำนึงถึงประเทศสมาชิกซึ่งในปี 2548 มีการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกอย่างน้อย 20 ปีเมื่อเทียบกับปีอ้างอิงที่กำหนดโดยพิธีสารเกียวโต ส่วนแบ่งรายได้จากการประมูลที่ประเทศสมาชิกแนะนำให้ใช้ในการสู้รบและปรับตัวให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศส่วนใหญ่ภายในสหภาพยุโรป แต่ยังอยู่ในประเทศกำลังพัฒนาซึ่งเพิ่มขึ้นจาก 20 เป็น 50 ข้อความนี้จะช่วยให้ได้ระดับที่ได้รับอนุญาต ของการใช้เครดิต JICDM ในสถานการณ์ 20 สำหรับผู้ประกอบการเดิมที่ได้รับงบประมาณต่ำสุดในการนำเข้าและใช้สินเชื่อดังกล่าวในการจัดสรรและการเข้าถึงสินเชื่อในช่วงปี 2551-2555 ภาคใหม่ผู้เข้าใหม่ในช่วง 2013-2020 และ 2008-2012 จะสามารถใช้เครดิตได้เช่นกัน จำนวนเครดิตทั้งหมดที่อาจใช้จะลดลงไม่เกิน 50 ในระหว่างปี 2551 ถึง พ. ศ. 2563 ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับการลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่เข้มงวดมากขึ้นในบริบทของข้อตกลงระหว่างประเทศที่น่าพอใจคณะกรรมาธิการอาจอนุญาตให้เข้าถึง CERs และ ERUs เพิ่มเติมได้ ผู้ประกอบการในโครงการชุมชน ดูคำตอบในคำถามที่ 20 ด้านล่าง เงินที่ได้รับจากการประมูล 300 ล้านเบี้ยเลี้ยงสำรองใหม่จะถูกนำมาใช้เพื่อสนับสนุนโครงการสาธิตและเก็บรักษาคาร์บอนไดออกไซด์ 12 โครงการและโครงการสาธิตเทคโนโลยีพลังงานทดแทนที่เป็นนวัตกรรมใหม่ มีเงื่อนไขหลายประการที่แนบมากับกลไกการจัดหาเงินทุนนี้ ดูคำตอบในคำถามที่ 30 ด้านล่าง มีการขยายความสามารถในการเลือกใช้ระบบการเผาไหม้ขนาดเล็กที่มีมาตรการเทียบเท่าได้เพื่อให้ครอบคลุมการติดตั้งขนาดเล็กทั้งหมดโดยไม่คำนึงถึงกิจกรรมการปล่อย CO2 ได้เพิ่มขึ้นจาก 10,000 ถึง 25,000 ตันของ CO 2 ต่อปีและขีดความสามารถที่กำหนดไว้ การติดตั้งการเผาไหม้ต้องปฏิบัติตามนอกจากนี้ได้รับการยกขึ้นจาก 25MW ถึง 35MW ด้วยเกณฑ์ที่เพิ่มขึ้นเหล่านี้ส่วนแบ่งของการปล่อยมลพิษที่ได้รับการยกเว้นซึ่งอาจจะได้รับการยกเว้นจากระบบการค้าการปล่อยมลพิษจะกลายเป็นสิ่งสำคัญและทำให้มีการเพิ่มบทบัญญัติเพื่อให้สามารถลดวงเงินเบี้ยเลี้ยงของสหภาพยุโรปได้ จะมีแผนจัดสรรแห่งชาติหรือไม่ (NAPs) ใน NAPs สำหรับช่วงการซื้อขายแรก (2005-2007) และครั้งที่สอง (2008-2012) รัฐสมาชิกกำหนดจำนวนเงินสำรองทั้งหมดที่จะออกหมวกและวิธีการเหล่านี้ จะถูกจัดสรรให้กับสถานที่ปฏิบัติงานนอกชายฝั่ง วิธีนี้ทำให้เกิดความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในกฎการจัดสรรสร้างแรงจูงใจสำหรับแต่ละรัฐสมาชิกเพื่อสนับสนุนอุตสาหกรรมของตนเองและทำให้เกิดความซับซ้อนอย่างมาก นับจากรอบการซื้อขายที่สามจะมีการกำหนดวงเงิน EU กว้างหนึ่งชุดและจะมีการจัดสรรใบอนุญาตตามหลักเกณฑ์ที่กลมกลืน แผนจัดสรรแห่งชาติจะไม่เป็นที่ต้องการอีกต่อไป จะกำหนดระดับการปล่อยก๊าซในขั้นตอนที่ 3 กฎในการคำนวณวงเงินสูงสุดของสหภาพยุโรปมีดังนี้ตั้งแต่ปี 2013 จำนวนเบี้ยเลี้ยงทั้งหมดจะลดลงเป็นประจำทุกปีในรูปแบบเส้นตรง จุดเริ่มต้นของบรรทัดนี้คือจำนวนเงินรวมโดยเฉลี่ยของค่าเบี้ยเลี้ยง (ขั้นตอนที่ 2) ที่จะออกโดยประเทศสมาชิกในช่วงปี 2551-2556 ซึ่งปรับเพื่อสะท้อนถึงขอบเขตที่กว้างขวางของระบบตั้งแต่ปี 2556 รวมทั้งสถานที่ปฏิบัติงานเล็ก ๆ ที่สมาชิกรายนั้น รัฐได้เลือกที่จะไม่รวม ปัจจัยเชิงเส้นโดยที่จำนวนเงินต่อปีจะลดลง 1.74 เมื่อเทียบกับระยะที่ 2 cap จุดเริ่มต้นของการกำหนดปัจจัยเชิงเส้นที่ 1.74 คือการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกลง 20 ฉบับเมื่อเทียบกับปี 1990 ซึ่งเท่ากับการลดลง 14 เมื่อเทียบกับปี 2548 อย่างไรก็ตาม EU ETS จำเป็นต้องลดขนาดใหญ่ลงเนื่องจากราคาถูกกว่าที่จะลดลง การปล่อยมลพิษในภาค ETS แผนกที่ลดต้นทุนการลดลงโดยรวมลดลงเป็น: การลดการปล่อยมลพิษในสหภาพยุโรปของ ETS ลดลง 21 ครั้งเมื่อเทียบกับปี 2548 ในปี 2563 ลดลงประมาณ 10 เมื่อเทียบกับปี 2548 สำหรับภาคส่วนที่ไม่ได้รับการคุ้มครองโดย EU ETS การลดลงของ 2020 ในปี 2020 ส่งผลให้ ETS ได้รับการจัดสรรสูงสุดในปี 2020 เป็นจำนวนเงิน 1720 ล้านรายและมีระยะเวลาเฉลี่ย 3 ช่วง (2013-2020) ของค่าเบี้ยเลี้ยงในปี 1846 ล้านบาทและลดลง 11 เทียบกับระยะที่ 2 ตัวเลขที่แน่นอนทั้งหมดแสดงให้เห็นว่าสอดคล้องกับความครอบคลุมในช่วงเริ่มต้นของรอบระยะเวลาการซื้อขายที่สองและดังนั้นจึงไม่คำนึงถึงการบินซึ่งจะมีการเพิ่มในปี 2012 และภาคอื่น ๆ ที่จะเพิ่มในขั้นตอนที่ 3 ตัวเลขสุดท้ายสำหรับแคปซูลปี ในระยะที่ 3 จะได้รับการกำหนดและเผยแพร่โดยคณะกรรมาธิการภายในวันที่ 30 กันยายน พ. ศ. 2553 วิธีการกำหนดขีด จำกัด การปล่อยก๊าซเกินกว่าระยะที่ 3 ปัจจัยที่เป็นเส้นตรงของ 1.74 ที่ใช้ในการกำหนดระยะที่ 3 จะยังคงใช้ต่อไปเมื่อสิ้นสุดระยะเวลาการซื้อขายใน 2020 และกำหนดระยะเวลาการซื้อขายรอบที่สี่ (2021 ถึง 2028) และอื่น ๆ อาจแก้ไขได้ภายในปี พ. ศ. 2568 ในความเป็นจริงการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกอย่างมีนัยสำคัญระหว่าง 60-80 เมื่อเทียบกับปีพ. ศ. 2593 จะมีความจำเป็นในปีพ. ศ. 2593 เพื่อบรรลุเป้าหมายเชิงยุทธศาสตร์ในการ จำกัด อุณหภูมิเฉลี่ยทั่วโลกให้สูงกว่าระดับก่อนอุตสาหกรรม กำหนดวงเงินค่าเบี้ยเลี้ยงการปล่อยก๊าซเรือนกระจกของสหภาพยุโรปสำหรับแต่ละปี จะลดความยืดหยุ่นสำหรับการติดตั้งที่เกี่ยวข้องไม่มีความยืดหยุ่นในการติดตั้งจะไม่ลดลงเลย ในปีใด ๆ จะต้องออกใบอนุญาตให้ทำการประมูลและแจกจ่ายโดยเจ้าหน้าที่ผู้มีอำนาจภายในวันที่ 28 กุมภาพันธ์ วันสุดท้ายที่ผู้ประกอบการจะเบิกค่าชดเชยคือวันที่ 30 เมษายนของปีถัดจากปีที่เกิดการปล่อยมลพิษ ดังนั้นผู้ประกอบการจึงได้รับเบี้ยเลี้ยงในปีปัจจุบันก่อนที่จะต้องจ่ายค่าชดเชยการปล่อยมลพิษในปีที่ผ่านมา ค่าเผื่อหนี้สงสัยจะสูญยังคงมีผลตลอดระยะเวลาการซื้อขายและสามารถเบิกใช้เบี้ยเลี้ยงเพื่อใช้ในรอบการซื้อขายถัดไปได้ ในแง่นี้ไม่มีอะไรจะเปลี่ยนแปลง ระบบจะยังคงขึ้นอยู่กับระยะเวลาการซื้อขาย แต่ระยะเวลาการซื้อขายที่สามจะใช้เวลาแปดปีตั้งแต่ปี 2556 ถึง พ. ศ. 2563 ซึ่งต่างกับระยะเวลา 5 ปีในช่วงที่สองตั้งแต่ปี 2551 ถึง พ. ศ. 2555 สำหรับรอบระยะเวลาการซื้อขายที่สองประเทศสมาชิกจะตัดสินใจจัดสรรให้เท่ากัน จำนวนรวมของค่าเบี้ยประชุมในแต่ละปี การลดลงของเส้นตรงในแต่ละปีนับจากปี 2013 จะสอดคล้องกับแนวโน้มการปล่อยมลพิษที่คาดว่าจะดีขึ้นในช่วงดังกล่าว ตัวเลขเบื้องต้นของ ETS ประจำปีงบประมาณสำหรับปี 2556 ถึง พ. ศ. 2563 ตัวเลขเบื้องต้นของจำนวนปีที่กำหนดคือดังนี้ตัวเลขเหล่านี้ขึ้นอยู่กับขอบเขตของ ETS ตามที่ใช้ในขั้นตอนที่ 2 (2551 ถึง 2555) และการตัดสินใจของคณะกรรมการเกี่ยวกับ แผนจัดสรรแห่งชาติสำหรับระยะที่ 2 จำนวน 2083 ล้านตัน ตัวเลขเหล่านี้จะได้รับการปรับปรุงด้วยเหตุผลหลายประการ ประการแรกจะมีการปรับปรุงเพื่อพิจารณาการขยายขอบเขตในระยะที่ 2 หากรัฐสมาชิกยืนยันและตรวจสอบการปล่อยมลพิษที่เกิดจากส่วนขยายเหล่านี้ ประการที่สองจะมีการปรับปรุงการขยายขอบเขต ETS ในระยะเวลาการคาที่สาม ประการที่สามการเลือกไม่ใช้การติดตั้งขนาดเล็กจะนำไปสู่การลดหมวกอย่างเหมาะสม ประการที่สี่ตัวเลขไม่ได้คำนึงถึงการรวมการบินหรือการปล่อยมลพิษจากนอร์เวย์ไอซ์แลนด์และลิกเตนสไตน์ เบี้ยยังคงได้รับการจัดสรรฟรีใช่ไหม การติดตั้งในโรงงานอุตสาหกรรมจะได้รับการจัดสรรโดยไม่คิดมูลค่า และในประเทศสมาชิกเหล่านี้ที่มีสิทธิ์ได้รับการยกเว้นตามกฎหมายโรงไฟฟ้าอาจจะได้รับค่าเบี้ยเลี้ยงฟรีหากรัฐสมาชิกตัดสินใจ คาดว่าอย่างน้อยครึ่งหนึ่งของเบี้ยเลี้ยงที่มีอยู่ในปี 2013 จะมีการประมูล ในขณะที่ส่วนใหญ่ของค่าใช้จ่ายได้รับการจัดสรรโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายในการติดตั้งในช่วงการซื้อขายครั้งแรกและครั้งที่สองคณะกรรมการเสนอว่าการประมูลขายเบี้ยเลี้ยงควรเป็นหลักการพื้นฐานสำหรับการจัดสรร เนื่องจากการประมูลที่ดีที่สุดทำให้เกิดประสิทธิภาพความโปร่งใสและความเรียบง่ายของระบบและสร้างแรงจูงใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับการลงทุนในเศรษฐกิจคาร์บอนต่ำ สอดคล้องกับหลักเกณฑ์ของผู้ก่อมลพิษและหลีกเลี่ยงผลกำไรที่เกิดขึ้นกับภาคบางแห่งที่ได้จ่ายค่าชดเชยให้กับลูกค้าแม้ว่าจะได้รับฟรี จะมีการแจกจ่ายฟรีได้อย่างไรภายในวันที่ 31 ธันวาคม พ. ศ. 2553 คณะกรรมาธิการจะใช้กฎของสหภาพยุโรปซึ่งจะมีการพัฒนาภายใต้กระบวนการของคณะกรรมการ (Comitology) กฎเหล่านี้จะทำให้การปันส่วนเป็นไปอย่างสอดคล้องกันและทำให้ทุก บริษัท ทั่วทั้งสหภาพยุโรปที่มีกิจกรรมเดียวกันหรือคล้ายคลึงกันจะต้องได้รับการปฏิบัติตามกฎเดียวกัน กฎระเบียบจะช่วยให้การจัดสรรเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ กฎที่นำมาใช้ระบุว่าในกรณีที่เป็นไปได้การจัดสรรจะขึ้นอยู่กับเกณฑ์ที่เรียกว่าเช่น จำนวนเบี้ยเลี้ยงต่อปริมาณผลผลิตทางประวัติศาสตร์ กฎดังกล่าวให้รางวัลแก่ผู้ประกอบการที่ได้ดำเนินการในช่วงต้นเพื่อลดก๊าซเรือนกระจกสะท้อนให้เห็นถึงหลักการของผู้ก่อมลพิษที่ดีขึ้นและให้แรงจูงใจที่มากขึ้นในการลดการปล่อยก๊าซเนื่องจากการจัดสรรจะไม่ขึ้นอยู่กับการปลดปล่อยในอดีตอีกต่อไป การจัดสรรทั้งหมดจะต้องได้รับการพิจารณาก่อนเริ่มช่วงระยะเวลาการซื้อขายรอบที่สามและจะไม่มีการปรับเปลี่ยนโพสต์ การติดตั้งใดที่จะได้รับการจัดสรรฟรีและจะไม่เป็นอย่างไรผลกระทบเชิงลบต่อการแข่งขันควรหลีกเลี่ยงโดยคำนึงถึงความสามารถในการจ่ายค่าเบี้ยเลี้ยงการปล่อยมลพิษที่เพิ่มขึ้นการประมูลเต็มรูปแบบเป็นกฎตั้งแต่ปี 2556 เป็นต้นไปสำหรับเครื่องกำเนิดไฟฟ้า อย่างไรก็ตามประเทศสมาชิกที่ปฏิบัติตามเงื่อนไขบางอย่างเกี่ยวกับการเชื่อมต่อกันหรือส่วนแบ่งของเชื้อเพลิงฟอสซิลในการผลิตไฟฟ้าและ GDP ต่อหัวต่อความสัมพันธ์กับค่าเฉลี่ย EU-27 มีทางเลือกที่จะเบี่ยงเบนไปจากกฎข้อนี้ชั่วคราวสำหรับโรงไฟฟ้าที่มีอยู่ อัตราการประมูลในปี 2556 จะต้องมีอย่างน้อย 30 สำหรับการปล่อยมลพิษในช่วงแรกและต้องเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องเป็น 100 ภายในไม่เกินปีพ. ศ. 2520 หากมีการใช้ข้อเสนอนี้รัฐสมาชิกจะต้องลงทุนในการปรับปรุงและยกระดับ โครงสร้างพื้นฐานในด้านเทคโนโลยีที่สะอาดและการกระจายการผสมผสานพลังงานและแหล่งจัดหาของพวกเขาให้เท่ากันซึ่งเท่ากับมูลค่าตลาดของการจัดสรรฟรี ในส่วนอื่น ๆ การจัดสรรฟรีจะถูกค่อย ๆ คืบหน้าไปเรื่อย ๆ ตั้งแต่ปี 2556 โดยประเทศสมาชิกเห็นพ้องที่จะเริ่มการประมูลในปี 2556 อีก 20 ครั้งโดยจะมีการประมูลเพิ่มขึ้นเป็น 70 ในปีพ. ศ. 2563 เพื่อให้บรรลุถึง 100 ในปี 2570 อย่างไรก็ตามจะมีข้อยกเว้น การติดตั้งในภาคที่พบว่ามีความเสี่ยงอย่างมากต่อการรั่วไหลของคาร์บอน ความเสี่ยงนี้อาจเกิดขึ้นได้หากระบบ EU ETS เพิ่มต้นทุนการผลิตมากจน บริษัท ตัดสินใจที่จะย้ายการผลิตไปยังพื้นที่นอกสหภาพยุโรปที่ไม่อยู่ภายใต้ข้อ จำกัด ด้านการปล่อยก๊าซที่เทียบเท่ากัน คณะกรรมาธิการจะกำหนดภาคที่เกี่ยวข้องภายในวันที่ 31 ธันวาคม พ. ศ. 2552 เพื่อทำเช่นนี้คณะกรรมาธิการจะประเมินว่าต้นทุนการผลิตเพิ่มขึ้นโดยตรงหรือโดยอ้อมที่เกิดจากการใช้ระเบียบ ETS ในสัดส่วนของมูลค่าขั้นต้นที่เพิ่มเกินกว่า 5 และว่า มูลค่ารวมของการส่งออกและนำเข้าหารด้วยมูลค่ารวมของการหมุนเวียนและการนำเข้าเกินกว่า 10 หากผลสำหรับเกณฑ์ใดเกณฑ์หนึ่งหรือมากกว่า 30 ภาคจะได้รับการพิจารณาว่ามีความเสี่ยงอย่างมากต่อการรั่วไหลของคาร์บอน การติดตั้งในภาคอุตสาหกรรมเหล่านี้จะได้รับส่วนแบ่ง 100 รายในจำนวนที่ลดลงต่อปีของค่าเบี้ยเลี้ยงทั้งหมดฟรี ส่วนแบ่งการปล่อยมลพิษของอุตสาหกรรมเหล่านี้จะพิจารณาจากปริมาณการปล่อยมลพิษของ ETS ทั้งหมดในปีพ. ศ. 2548 ถึงปีพ. ศ. 2550 ค่า CO 2 ที่ผ่านมาในราคาไฟฟ้าอาจทำให้การติดตั้งบางแห่งเสี่ยงต่อการรั่วไหลของคาร์บอน เพื่อหลีกเลี่ยงความเสี่ยงดังกล่าวประเทศสมาชิกอาจให้ค่าชดเชยกับค่าใช้จ่ายดังกล่าว ในกรณีที่ไม่มีข้อตกลงระหว่างประเทศเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศคณะกรรมาธิการได้ดำเนินการแก้ไขแนวทางของชุมชนเกี่ยวกับการช่วยเหลือของรัฐในการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมในส่วนนี้ ภายใต้ข้อตกลงระหว่างประเทศซึ่งทำให้คู่แข่งในส่วนอื่น ๆ ของโลกมีต้นทุนที่เท่ากันความเสี่ยงในการรั่วของคาร์บอนอาจไม่สำคัญนัก ดังนั้นในวันที่ 30 มิถุนายน พ. ศ. 2553 คณะกรรมาธิการจะทำการประเมินสถานการณ์อุตสาหกรรมที่ใช้พลังงานมากและประเมินความเสี่ยงของการรั่วไหลของคาร์บอนโดยพิจารณาจากผลของการเจรจาระหว่างประเทศและคำนึงถึงภาคส่วนที่มีผลผูกพัน ข้อตกลงที่อาจได้รับการสรุป รายงานจะมาพร้อมกับข้อเสนอแนะใด ๆ ที่เหมาะสม อาจรวมถึงการรักษาหรือปรับสัดส่วนของค่าเบี้ยเลี้ยงที่ได้รับโดยไม่คิดค่าใช้จ่ายแก่โรงงานอุตสาหกรรมที่มีการแข่งขันระดับโลกโดยเฉพาะหรือรวมถึงผู้นำเข้าสินค้าที่เกี่ยวข้องใน ETS ใครจะเป็นผู้จัดประมูลและจะดำเนินการอย่างไรประเทศสมาชิกจะต้องรับผิดชอบในการตรวจสอบว่าได้มีการประมูลขายทอดตลาดแล้วหรือไม่ รัฐสมาชิกแต่ละประเทศต้องตัดสินใจว่าจะต้องการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานและแพลตฟอร์มการประมูลในแบบของตนเองหรือไม่ว่าจะต้องการร่วมมือกับประเทศสมาชิกอื่น ๆ เพื่อพัฒนาโซลูชันระดับภูมิภาคหรือทั่วทั้งสหภาพยุโรป การกระจายสิทธิในการประมูลไปยังประเทศสมาชิกส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับการปล่อยมลพิษในเฟส 1 ของ EU ETS แต่ส่วนหนึ่งของสิทธิจะได้รับการแจกจ่ายจากประเทศสมาชิกที่ร่ำรวยขึ้นให้แก่คนยากจนเพื่อพิจารณา GDP ต่อหัวและโอกาสที่สูงกว่า สำหรับการเจริญเติบโตและการปล่อยมลพิษในช่วงหลัง ๆ ยังคงเป็นกรณีที่ 10 ของสิทธิในการเบี้ยเลี้ยงในการประมูลจะถูกแจกจ่ายจากประเทศสมาชิกที่มีรายได้ต่อหัวสูงให้แก่ผู้ที่มีรายได้ต่อหัวต่ำเพื่อที่จะเสริมสร้างขีดความสามารถทางการเงินของ บริษัท หลังการลงทุนในเทคโนโลยีที่เป็นมิตรกับสภาพอากาศ However, a provision has been added for another redistributive mechanism of 2 to take into account Member States which in 2005 had achieved a reduction of at least 20 in greenhouse gas emissions compared with the reference year set by the Kyoto Protocol. Nine Member States benefit from this provision. Any auctioning must respect the rules of the internal market and must therefore be open to any potential buyer under non-discriminatory conditions. By 30 June 2010, the Commission will adopt a Regulation (through the comitology procedure) that will provide the appropriate rules and conditions for ensuring efficient, coordinated auctions without disturbing the allowance market. How many allowances will each Member State auction and how is this amount determined All allowances which are not allocated free of charge will be auctioned. A total of 88 of allowances to be auctioned by each Member State is distributed on the basis of the Member States share of historic emissions under the EU ETS. For purposes of solidarity and growth, 12 of the total quantity is distributed in a way that takes into account GDP per capita and the achievements under the Kyoto-Protocol. Which sectors and gases are covered as of 2013 The ETS covers installations performing specified activities. Since the start it has covered, above certain capacity thresholds, power stations and other combustion plants, oil refineries, coke ovens, iron and steel plants and factories making cement, glass, lime, bricks, ceramics, pulp, paper and board. As for greenhouse gases, it currently only covers carbon dioxide emissions, with the exception of the Netherlands, which has opted in emissions from nitrous oxide. As from 2013, the scope of the ETS will be extended to also include other sectors and greenhouse gases. CO 2 emissions from petrochemicals, ammonia and aluminium will be included, as will N2O emissions from the production of nitric, adipic and glyocalic acid production and perfluorocarbons from the aluminium sector. The capture, transport and geological storage of all greenhouse gas emissions will also be covered. These sectors will receive allowances free of charge according to EU-wide rules, in the same way as other industrial sectors already covered. As of 2012, aviation will also be included in the EU ETS. Will small installations be excluded from the scope A large number of installations emitting relatively low amounts of CO 2 are currently covered by the ETS and concerns have been raised over the cost-effectiveness of their inclusion. As from 2013, Member States will be allowed to remove these installations from the ETS under certain conditions. The installations concerned are those whose reported emissions were lower than 25 000 tonnes of CO 2 equivalent in each of the 3 years preceding the year of application. For combustion installations, an additional capacity threshold of 35MW applies. In addition Member States are given the possibility to exclude installations operated by hospitals. The installations may be excluded from the ETS only if they will be covered by measures that will achieve an equivalent contribution to emission reductions. How many emission credits from third countries will be allowed For the second trading period, Member States allowed their operators to use significant quantities of credits generated by emission-saving projects undertaken in third countries to cover part of their emissions in the same way as they use ETS allowances. The revised Directive extends the rights to use these credits for the third trading period and allows a limited additional quantity to be used in such a way that the overall use of credits is limited to 50 of the EU-wide reductions over the period 2008-2020. For existing installations, and excluding new sectors within the scope, this will represent a total level of access of approximately 1.6 billion credits over the period 2008-2020. In practice, this means that existing operators will be able to use credits up to a minimum of 11 of their allocation during the period 2008-2012, while a top-up is foreseen for operators with the lowest sum of free allocation and allowed use of credits in the 2008-2012 period. New sectors and new entrants in the third trading period will have a guaranteed minimum access of 4.5 of their verified emissions during the period 2013-2020. For the aviation sector, the minimum access will be 1.5. The precise percentages will be determined through comitology. These projects must be officially recognised under the Kyoto Protocols Joint Implementation (JI) mechanism (covering projects carried out in countries with an emissions reduction target under the Protocol) or Clean Development Mechanism (CDM) (for projects undertaken in developing countries). Credits from JI projects are known as Emission Reduction Units (ERUs) while those from CDM projects are called Certified Emission Reductions (CERs). On the quality side only credits from project types eligible for use in the EU trading scheme during the period 2008-2012 will be accepted in the period 2013-2020. Furthermore, from 1 January 2013 measures may be applied to restrict the use of specific credits from project types. Such a quality control mechanism is needed to assure the environmental and economic integrity of future project types. To create greater flexibility, and in the absence of an international agreement being concluded by 31 December 2009, credits could be used in accordance with agreements concluded with third countries. The use of these credits should however not increase the overall number beyond 50 of the required reductions. Such agreements would not be required for new projects that started from 2013 onwards in Least Developed Countries. Based on a stricter emissions reduction in the context of a satisfactory international agreement . additional access to credits could be allowed, as well as the use of additional types of project credits or other mechanisms created under the international agreement. However, once an international agreement has been reached, from January 2013 onwards only credits from projects in third countries that have ratified the agreement or from additional types of project approved by the Commission will be eligible for use in the Community scheme. Will it be possible to use credits from carbon sinks like forests No. Before making its proposal, the Commission analysed the possibility of allowing credits from certain types of land use, land-use change and forestry (LULUCF) projects which absorb carbon from the atmosphere. It concluded that doing so could undermine the environmental integrity of the EU ETS, for the following reasons: LULUCF projects cannot physically deliver permanent emissions reductions. Insufficient solutions have been developed to deal with the uncertainties, non-permanence of carbon storage and potential emissions leakage problems arising from such projects. The temporary and reversible nature of such activities would pose considerable risks in a company-based trading system and impose great liability risks on Member States. The inclusion of LULUCF projects in the ETS would require a quality of monitoring and reporting comparable to the monitoring and reporting of emissions from installations currently covered by the system. This is not available at present and is likely to incur costs which would substantially reduce the attractiveness of including such projects. The simplicity, transparency and predictability of the ETS would be considerably reduced. Moreover, the sheer quantity of potential credits entering the system could undermine the functioning of the carbon market unless their role were limited, in which case their potential benefits would become marginal. The Commission, the Council and the European Parliament believe that global deforestation can be better addressed through other instruments. For example, using part of the proceeds from auctioning allowances in the EU ETS could generate additional means to invest in LULUCF activities both inside and outside the EU, and may provide a model for future expansion. In this respect the Commission has proposed to set up the Global Forest Carbon Mechanism that would be a performance-based system for financing reductions in deforestation levels in developing countries. Besides those already mentioned, are there other credits that could be used in the revised ETS Yes. Projects in EU Member States which reduce greenhouse gas emissions not covered by the ETS could issue credits. These Community projects would need to be managed according to common EU provisions set up by the Commission in order to be tradable throughout the system. Such provisions would be adopted only for projects that cannot be realised through inclusion in the ETS. The provisions will seek to ensure that credits from Community projects do not result in double-counting of emission reductions nor impede other policy measures to reduce emissions not covered by the ETS, and that they are based on simple, easily administered rules. Are there measures in place to ensure that the price of allowances wont fall sharply during the third trading period A stable and predictable regulatory framework is vital for market stability. The revised Directive makes the regulatory framework as predictable as possible in order to boost stability and rule out policy-induced volatility. Important elements in this respect are the determination of the cap on emissions in the Directive well in advance of the start of the trading period, a linear reduction factor for the cap on emissions which continues to apply also beyond 2020 and the extension of the trading period from 5 to 8 years. The sharp fall in the allowance price during the first trading period was due to over-allocation of allowances which could not be banked for use in the second trading period. For the second and subsequent trading periods, Member States are obliged to allow the banking of allowances from one period to the next and therefore the end of one trading period is not expected to have any impact on the price. A new provision will apply as of 2013 in case of excessive price fluctuations in the allowance market. If, for more than six consecutive months, the allowance price is more than three times the average price of allowances during the two preceding years on the European market, the Commission will convene a meeting with Member States. If it is found that the price evolution does not correspond to market fundamentals, the Commission may either allow Member States to bring forward the auctioning of a part of the quantity to be auctioned, or allow them to auction up to 25 of the remaining allowances in the new entrant reserve. The price of allowances is determined by supply and demand and reflects fundamental factors like economic growth, fuel prices, rainfall and wind (availability of renewable energy) and temperature (demand for heating and cooling) etc. A degree of uncertainty is inevitable for such factors. The markets, however, allow participants to hedge the risks that may result from changes in allowances prices. Are there any provisions for linking the EU ETS to other emissions trading systems Yes. One of the key means to reduce emissions more cost-effectively is to enhance and further develop the global carbon market. The Commission sees the EU ETS as an important building block for the development of a global network of emission trading systems. Linking other national or regional cap-and-trade emissions trading systems to the EU ETS can create a bigger market, potentially lowering the aggregate cost of reducing greenhouse gas emissions. The increased liquidity and reduced price volatility that this would entail would improve the functioning of markets for emission allowances. This may lead to a global network of trading systems in which participants, including legal entities, can buy emission allowances to fulfil their respective reduction commitments. The EU is keen to work with the new US Administration to build a transatlantic and indeed global carbon market to act as the motor of a concerted international push to combat climate change. While the original Directive allows for linking the EU ETS with other industrialised countries that have ratified the Kyoto Protocol, the new rules allow for linking with any country or administrative entity (such as a state or group of states under a federal system) which has established a compatible mandatory cap-and-trade system whose design elements would not undermine the environmental integrity of the EU ETS. Where such systems cap absolute emissions, there would be mutual recognition of allowances issued by them and the EU ETS. What is a Community registry and how does it work Registries are standardised electronic databases ensuring the accurate accounting of the issuance, holding, transfer and cancellation of emission allowances. As a signatory to the Kyoto Protocol in its own right, the Community is also obliged to maintain a registry. This is the Community Registry, which is distinct from the registries of Member States. Allowances issued from 1 January 2013 onwards will be held in the Community registry instead of in national registries. Will there be any changes to monitoring, reporting and verification requirements The Commission will adopt a new Regulation (through the comitology procedure) by 31 December 2011 governing the monitoring and reporting of emissions from the activities listed in Annex I of the Directive. A separate Regulation on the verification of emission reports and the accreditation of verifiers should specify conditions for accreditation, mutual recognition and cancellation of accreditation for verifiers, and for supervision and peer review as appropriate. What provision will be made for new entrants into the market Five percent of the total quantity of allowances will be put into a reserve for new installations or airlines that enter the system after 2013 (new entrants). The allocations from this reserve should mirror the allocations to corresponding existing installations. A part of the new entrant reserve, amounting to 300 million allowances, will be made available to support the investments in up to 12 demonstration projects using the carbon capture and storage technology and demonstration projects using innovative renewable energy technologies. There should be a fair geographical distribution of the projects. In principle, any allowances remaining in the reserve shall be distributed to Member States for auctioning. The distribution key shall take into account the level to which installations in Member States have benefited from this reserve. What has been agreed with respect to the financing of the 12 carbon capture and storage demonstration projects requested by a previous European Council The European Parliaments Environment Committee tabled an amendment to the EU ETS Directive requiring allowances in the new entrant reserve to be set aside in order to co-finance up to 12 demonstration projects as requested by the European Council in spring 2007. This amendment has later been extended to include also innovative renewable energy technologies that are not commercially viable yet. Projects shall be selected on the basis of objective and transparent criteria that include requirements for knowledge sharing. Support shall be given from the proceeds of these allowances via Member States and shall be complementary to substantial co-financing by the operator of the installation. No project shall receive support via this mechanism that exceeds 15 of the total number of allowances (i. e. 45 million allowances) available for this purpose. The Member State may choose to co-finance the project as well, but will in any case transfer the market value of the attributed allowances to the operator, who will not receive any allowances. A total of 300 million allowances will therefore be set aside until 2015 for this purpose. What is the role of an international agreement and its potential impact on EU ETS When an international agreement is reached, the Commission shall submit a report to the European Parliament and the Council assessing the nature of the measures agreed upon in the international agreement and their implications, in particular with respect to the risk of carbon leakage. On the basis of this report, the Commission shall then adopt a legislative proposal amending the present Directive as appropriate. For the effects on the use of credits from Joint Implementation and Clean Development Mechanism projects, please see the reply to question 20. What are the next steps Member States have to bring into force the legal instruments necessary to comply with certain provisions of the revised Directive by 31 December 2009. This concerns the collection of duly substantiated and verified emissions data from installations that will only be covered by the EU ETS as from 2013, and the national lists of installations and the allocation to each one. For the remaining provisions, the national laws, regulations and administrative provisions only have to be ready by 31 December 2012. The Commission has already started the work on implementation. For example, the collection and analysis of data for use in relation to carbon leakage is ongoing (list of sectors due end 2009). Work is also ongoing to prepare the Regulation on timing, administration and other aspects of auctioning (due by June 2010), the harmonised allocation rules (due end 2010) and the two Regulations on monitoring and reporting of emissions and verification of emissions and accreditation of verifiers (due end 2011).The Kyoto Protocol: Implications for Emissions Trading 1. The Issue In historic negotiations in 2001, nearly every nation in the world agreed to the terms of the Kyoto Protocol with the goal of reducing the emission of greenhouse gases (GHG). The form of the agreement finally agreed upon by signatory nations included provisions for the creation of an emissions trading system. This idea attempts to assist countries in complying with the protocol by allowing them to trade excess pollution for emissions credits earned by nations that remain under their pollution caps. The complex nature of such a trading system, as well as its potentially effect on most of the nations of the world, points to several international legal and trade issues. The resolution of those issues as embodied in some future emissions trading system will determine -- in all likelihood -- whether or not the Kyoto Protocol successfully reduces GHG emissions. 2. Description The perceived need to reduce the worlds output of greenhouse gases (GHGs) motivated most of the world to create and sign the Kyoto Protocol. The agreement was designed to combat the problems of global warming, which, according to many scientists, threatened the worlds environment over the course of the next few hundred years. Even as they signed this accord, however, many nations held reservations. The Kyoto Protocol required industrialized nations to make emissions reductions - steps that have economic consequences for people in each country involved. The goal of improving the worlds environment was thus weighed against the economic well-being of individuals, corporations and national economies. The United States refused to sign the treaty because of these concerns. Japan reluctantly joined the accord after it received some concessions that facilitate its ability to comply with treaty mandates. Such assistance came as a way to balance competing environmental and economic interests. The Kyoto agreement contained a system of emissions trading. Some countries who signed the agreement were clearly more prepared to make emissions reductions than others. In theory, this creates the possibility for countries with painful economic adjustments to take advantage of favorable environmental movement in other parts of the world. If Japan perceived dangerous economic consequences of reducing its emissions too quickly, it could buy credits from those countries that easily remained underneath mandated emissions caps. Though the principle is simple, the issue is complex. No international system can function without a basis in international law. The rules of any emissions trading system must be both clearly established and universally recognized. Additionally, a new system will have to be reconciled with existing international agreements regarding international trade. The legal and economic ramifications of Kyoto-inspired emissions trading will be both far reaching and significant. With so much of the world ready to establish an emissions market and with such perceived environmental problems at stake, it is clear that the way seemingly trivial points of international law and trade are interpreted will have a broad influence over the global environment. Some (but by no means all) of the major issues involved in the establishment of an international emissions trading system are discussed in the clusters below. 3. Related Cases 4. Author and Date 5. Discourse and Status: Agreement and In Progress Signatory nations brought the Kyoto Protocol into force in 2001. The agreement included three sections concerning an emissions trading regime. Article 17 provides for trading of assigned amounts of emissions between industrialized countries (referred to as Annex B countries in the Kyoto text). Article 12 empowers industrialized countries to engage in emissions-reducing activities in developing countries, facilitating sustainable development in the process. Finally, Article 6, joint implementation, deals with the transfer of emission reduction units between nations (Kyoto Protocol). Though these three articles were included in the original agreement, they do not establish the formal guidelines for an emissions trading system. The Kyoto agreement foresees the development of such a system and has ensured that a future trading regime will be compatible with the original protocol, but it did not create a system on its own. 6. Forum and Scope: Kyoto and Multi There are two types of disputes that could emerge under a global emissions trading system: verification and compliance. Verification, both of the amount of emissions credits a country is entitled to, and of the amount of reduction a nation achieves, is a crucial part of any system. Only if all nations are confident that emissions are fairly and uniformly measured can there be a fair market in which emissions can be traded. UNCTAD has speculated about a two-level process: Certification would be the first step towards creating a tradable credit. The certification process would occur whenever a Party not subject to an assigned amount wished to create a tradable credit. Its purpose would be to assure that a specific quantified reduction from a baseline could be expected from the credit-creating action. Verification, the second step, would provide assurance that the reductions actually occurred. In other words, before selling an emissions credit, a country would have to gain certification that it was capable of making enough of an emissions reduction to believe that the credit would actually be available and then allow its reductions to be verified after emissions reductions were completed (Tietenberg, et. al. 70). The treaty must also guarantee compliance by all member nations. There is little reason to have a treaty if nations have no incentive to follow its mandates. In other words, to preclude cheating, the treaty must be enforceable. One of the most obvious examples of emissions trade cheating is referred to as overselling - - when a country sells allowances (emissions credits) that it does not have or that it needs to meet its own treaty obligations. There are two ways to combat this problem. On the one side of the spectrum is an approach that would rely on an already contemplated compliance framework that would not impose up-front restrictions on emissions trading but would punish noncompliance with sanctions. On the other side of the spectrum is an approach that would not allow trading until after the deadline for meeting the emission limitation and reduction commitments and then would limit trades to allowances not needed to meet those commitments (Nordhaus, et. al. 10837). Unfortunately, both options have problems. There are two reasons why nations might end up overselling emissions credits. First, even though a country might wish to reduce emissions and expect to have credits to sell, it may be unable to administer those desired and anticipated reductions. Consequently, administrative inadequacies could result in a larger number of credits being sold than are actually available. Second, nations might willfully oversell, hoping to make money off of the emissions trading system while betting that the Kyoto-inspired trading regime will not be able to penalize such behavior (Nordhaus, et. al. 10841-10843). Enforcing Kyotos mandates, particularly if there is any level of cheating involved, will probably end up causing international trade disputes at one time or another. Such trade disputes might be within the jurisdiction of the WTO, of which many treaty signatories are members. An UNCTAD newsletter monitoring issues related to emissions trading succinctly summarized the problems international negotiators face when attempting to reconcile Kyoto Protocol provisions with existing WTO structures. For example, the principle of Most Favored Nation (MFN), a key part of the WTO, might be undermined under Kyoto if industrialized countries (appearing on the Annex B) list are not allowed to trade credits in the same ways as Annex I countries. The newsletter also cited potential problems for energy exporters whose products (like petroleum) might be denied into a country that lacked enough allowances to use the energy (Global Greenhouse). Thus, the Kyoto Protocol envisions an emissions-trading system but the lack of formal rules points to several potential legal problems. Actual emissions levels of each nation involved must be verified by the international community to determine the number of emissions credits available for trade. Each nation must then be willing to abide by the results of those verifications and not engage in overselling. Otherwise, disputes will probably have to be dealt with by other international organizations, like the WTO, which may not resolve disputes with the same goals of global emissions reductions that the Kyoto Protocol possesses. 7. Decision Breadth: At the Bonn meeting in 2001, 178 nations endorsed the political agreement that finalized the Kyoto Protocol (only the United States objected). Before it can be brought into force, at least 55 countries, representing at least 55 percent of 1990 emissions levels must formally ratify the treaty. The country quota will be reached in mid-2002 when EU nations complete ratification. The emissions quota will require the ratifications of nearly all other signatories in the absence of U. S. support (Pomeroy and Making Kyoto). Presumably, most if not all signatory nations have interest in participating in an emissions trading market in one form or another. Decisions relating to emissions, then, will have a truly global effect if and when the Kyoto agreement comes into force. 8. Legal Standing: Treaty Relevant International Organizations Regimes The Kyoto Protocol -- agreed upon in 1997, international ratification pending. The World Trade Organization -- established in 1995. Any global emissions trading regime is still in its initial stages of development. UNCTAD research suggests that there might be several evolutionary phases. The first stage involves the development of domestic emissions markets in many nations (where emissions credits are traded between companies). This would be followed by a second stage where nations would mutually recognize the emissions credits and allowances of the other markets. A third and final stage would involve the establishment of a multilateral trading system, consistent with the mandates of the Kyoto Protocol (Aslam, et. al. 9-12). 9. Geographic Locations: Global a. Geographic Domain: Global b. Geographic Site: Many c. Geographic Impact: Many 10. Sub-National Factors: No Country-to-country levels of industrialization will have a dramatic effect on future emissions trading. Nations with industrialized (or industrializing) economies will have greater difficulty meeting their emisssions targets than those without industries that release greenhouse gases. For more information, see 19, Exporters and Importers. Some parties to the Kyoto agreement are experimenting with their own domestic markets to facilitate trade in greenhouse gases. Denmark already has a functioning emissions market. (The United States, which has announced that it will not attempt to ratify the Kyoto Protocol, has the most experience with domestic emissions trading markets.) Others, like the United Kingdom, Argentina and Sweden are seriously considering the development of their own markets. These national markets might one day form the basis of a new international system of emissions trade (Aslam, et. al. 5). See section 8 for more information on the integration of domestic emissions markets. 11. Type of Habitat: Many 12. Type of Measure: Import Standard There are currently several proposals for carbon emissions trading that might ultimately be adopted by Kyoto signatories two broad conceptions of emissions credit generation have emerged. First, nations could earn emissions credits by remaining underneath the pollution ceiling established by the Kyoto agreement. Kyoto requires signatory nations to make percentage reductions in their 1990 emissions levels. Since it is usually assumed that one metric ton of carbon dioxide emissions (CO2) is equal to one tradable emissions allowance, a country observed to be underneath its predetermined emissions cap would receive one emissions credit for each metric ton saved. A hypothetical example is in order. Assume that Country A emitted 100 million metric tons of (CO2) in 1990 and was expected to make a 10 percent reduction by year X. If Country A was able to reduce its emissions by 20 percent -- to 80 million metric tons -- it would be recognized for having met its emissions target and rewarded with 10 million emissions credits for its extra reductions. Those credits could then be sold on the international marketplace to nations that exceeded their pollution limits. The resulting carbon commodity market would be responsible for establishing the monetary value of the credits. If several countries polluted excessively, emissions credits would be scarce, raising their value. In theory, then, nations that exceed their pollution limits would have a financial incentive to make emissions reductions, lest they be forced to buy expensive emissions credits (Nordhaus, et. al. 10839-10842). Second, many nations have argued that they should be able to earn credits for environmentally friendly initiatives. If a country were to take positive steps to manage national forests or provide assistance to other nations to reduce their emissions, it seems logical that such a nation should be rewarded with emissions credits it could sell in the international marketplace. This system, of course, has its problems. One, the Kyoto Protocols reliance on 1990 emissions levels for its measuring stick may create a dubious distribution of emissions credits. Countries like Russia experienced large reductions in industrial production that coincided with the downfall of the communist system. This reduction in production has brought Russia underneath its 1990 pollution level, not because Russia has become more environmentally conscious, but because its industries have become dormant. The system as currently envisioned would give Russia a large number of emissions credits without any Russian environmental progress. Two, many environmentalists are concerned that nations with pollution problems will continue to pollute and offset their carbon emissions by planting trees or adopting other eco-friendly policies that do not interfere with their pollution rates. Scientists and bureaucrats alike are still debating the value of forests relative to a nations emission levels. How their conclusions are embodied in any emissions trading regime will have a great effect on the overall success of the system (Hertsgaard, and Wirth). 13. Direct v. Indirect Impacts: Direct Recent research by the United Nations Conference on Trade and Development (UNCTAD) has suggested both advantages and disadvantages from emissions trading markets. Advantages. One of the most basic advantages to emissions trading markets is that they level the playing field between industries attempting to control greenhouse gas emissions. Some industries face enormous costs in reducing emissions while others can achieve reductions relatively cheaply. By creating emissions trading markets, industries can spread emissions reductions-related costs across the national (or international) economy more evenly. One UNCTAD study (Aslam et. al. 7) estimated that emissions trading systems could reduce the cost of cutting emissions by 20-50 when compared with one size fits all regulations on all industries. Such savings to industries provide market incentives to make emissions reductions. Ultimately, reduced costs on industries and businesses should benefit all of society by facilitating emissions reductions and maintaining economic growth. Disadvantages. One potential disadvantage to emissions trading is that it may not solve localized pollution problems. If pollution is concentrated in a particular location and eminates from a particular industry, that pollution might continue to harm the local environment, even if, on balance, national or international emissions are reduced (Aslam, et. al. 9). 14. Relation of Trade Measure to Environmental Impact a. Directly Related to Product: No b. Indirectly Related to Product: Yes, Many c. Not related to product: Yes, Many d. Related to process: Yes, Many The environmental impact of emissions trading will be directly related to the continuing evolution of the world market in carbon emissions. Successful markets will reduce the total level of global emissions a rise or even level of emissions will signal market failure. Governments can be expected to behave in ways that maximize their national interests. If reducing emissions will be costly, they can be expected to exploit legal loopholes (in verification procedures, for example see the Legal clusters) in the emissions trading regime. There is thus a very close relationship between the trading process and the environmental problem that process seeks to solve: excessive greenhouse gas emissions. 15. Trade Product Identification: Waste Emissions Reduction Unit (ERU) . Created when a country (or private entity within that country) reduces emissions in another country, thereby earning itself credit against its negotiated domestic emission limit (Nordhaus, et. al. 10838). Assigned Amount Unit (AAU) . a unit (usually one metric ton) of emissions that can either be used by polluting that amount or by selling that amount of permissible pollution to a nation that is over its pollution ceiling (Nordhaus, et. al. 10838). This term is not in the text of the Kyoto Protocol but is used to reference the provisions of Article 17. 16. Economic Data Estimates indicate that emissions trade in the United States domestic market could reach 100 to 500 billion annually (though the United States is not a Kyoto signatory). Estimates of global trade put the potential value of the world-wide emissions market at several trillions of dollars (Spotts). 17. Impact of Trade Restriction A country restricted from engaging in emissions trade might (either intentionally or unintentionally) fail to meet its Kyoto treaty commitments. Such a result would undermine the goals of the agreement. See the Legal clusters for more information on enforcement of the Kyoto mandates. 18. Industry Sector: Many 19. Exporters and Importers: Many and Many Because trade in this case is largely theoretical -- obviously one cannot pull pollution from the atmosphere and redistribute it to the world community -- the distinction between imports and exports is largely in the eye of the beholder. For the sake of simplicity in reading emissions data in this section, carbon emissions may be thought of as the commodity to be traded. The nations who exceed their emissions caps by the greatest margins will, by definition, be the largest potential exporters of carbon emissions. The largest importers are defined here as the nations with the highest ability to engage in emissions trading by virtue of their emissions credits surplus. Based on this analysis, the key exporter of carbon emissions that has signed the Kyoto Protocol (the United States would be first if it had signed the agreement) is Japan. Japanese carbon emissions data from 1990 to 1998 -- the latest year available -- is listed below, where the emissions are in thousand metric tons of carbon. TABLE 1: Japanese Emissions Data Source: Marland et. al. As the two tables demonstrate, the advent of an emissions trading market could be very important to both nations. Russia, based on these numbers, would have a substantial supply of credits to trade and Japan -- unless it were able to mount an economically painful effort to reduce its emissions -- would need to purchase emissions credits from someone to make up for excess pollution. Japan would have needed to buy 17,141 credits. Russia would have been able to provide up to 149,957 credits. (Data gathered from Marland, et. al.) 20. Environmental Problem Type: Global Warming There are many chemicals in the earths atmosphere. These chemical gases allow sunlight -- including radiation -- to pass through the atmosphere. The same gases, however, trap infrared radiation that is reflected from the earths surface before it can escape back into space. As a result, heat is retained, creating a greenhouse effect. Many gases contribute to the greenhouse effect including naturally occurring gases like methane, carbon dioxide, and nitrous oxide. Several man-made gases like chlorofluorocarbons (CFCs) and sulfur hexafluoride (SF6) also have a greenhouse effect (Greenhouse Gases). Since large-scale industrialization began about 150 years ago across the world, atmospheric concentrations of greenhouse gases have increased about 25. Many scientists believe that this increase is attributable to human activities. The most significant human behaviors responsible for the greenhouse effect include deforestation and the burning of fossil fuels (Greenhouse Gases). 21. Name, Type and Diversity of Species: Many 22. Resource Impact and Effect: Medium The World Meteorological Organization (WMO) contends that 2001 was the second warmest year on record and that nine of the ten warmest years ever recorded have occurred since 1990. In addition to analyzing world temperature data, the WMO believes, based on its data, that temperature fluctuations have had a discernable impact on weather and precipitation patterns across the world. The WMO cites many areas that have experienced flooding and increased rainfall, while other areas have undergone droughts (WMO Statement). 23. Urgency and Lifetime: High and 100s of Years Extra greenhouse gases in the atmosphere would not be particularly worrisome if it werent for the impact such gases are thought to have on the global climate. The balance of evidence suggests that the gases released into the atmosphere by human beings have caused the average surface air temperature of the earth to increase between .3 and .6 degrees Celsius since the late 19th century (Greenhouse Gases). Projections indicate that, absent regulation, emission levels will increase dramatically over the next several years as the earths population increases and as many countries across the world begin their own processes of industrialization. Some groups, like the Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC), are worried that these expected increases in emissions will result in even more dramatic increases in the worlds temperature. In their meeting in Shanghai in 2001, scientists projected that global temperatures could rise almost 6 degrees over the next hundred years (Renewed Warning). It should be noted that not everyone is convinced of the validity of these studies on global warming. Independent scientists have generated assessments of climate change that are far different from U. S. government. Researchers at the University of Alabama-Huntsville, for example, produced data suggesting both that warming was occuring at a slower rate than previous studies had indicated and that the warming which was observed was relatively harmless (Global warming anyone). 24. Substitutes Alternative energy sources could eliminate the necessity of burning the fossil fuels which emit the dangerous greenhouse gases that are the source of global warming. The U. S. Environmental Protection Agency, for example, discusses a variety of alternatives to power generated by burning coal or natural gas. That discussion is available here. 25. Culture: No Some countries, particularly those with strong industrial sectors, are particularly affected by the provisions of the Kyoto accord. Nations like Japan, one of the highest polluters to be a protocol signatory, had extensive domestic debate over the decision to join the agreement and the conditions under which it could achieve compliance (Business Leaders). 26. Trans-boundary Issues: Yes International relations are increasingly marked by agreements that govern multilateral issues like trade and the environment. One of the most important international environmental issues concerns global warming and the perceived need for international action. This is because environmentally destructive behaviors in one country are almost certain to eventually effect the environment of other countries. Nations that are relatively environmentally responsible do not wish to experience the negative impacts of lax environmental standards elsewhere. Some international relations scholars have even suggested that the failure to recognize the trans-national nature of environmental problems like global warming may impede nations (such as the United States) from achieving its national interests (Mathews). 27. Rights: No 28. Relevant Literature: Aslam, Malik Amin et. al. Greenhouse Gas Market Perspectives: Trade and Investment Implications of the Climate Change Regime . UNCTADDITCTEDMisc.9 (Geneva: United Nations, July 2001). unctad. orgghgPublicationsManualdraft. PDF Business leaders not as keen on green as govt. The Daily Yomiuri (Yomiuri, Japan) 13 Nov. 2001. Retrieved from Lexis-Nexis. DeMuth, Christopher. The Kyoto Treaty deserved to die. The American Enterprise . Sept. 2001: 43-45. Foroohar, Rana. Theres Gold in that Dirty Mess. Newsweek . 27 Aug 2001: 36. Global Greenhouse Emissions Trader . Issue 9, Greenhouse Gas Emissions Trading Project of the United Nations Conference on Trade and Development, 9 Jan 2001. unctad. orgghgNewslettersnewsltr9.pdf Global warming, anyone editorial. Washington Times . 18 Jan 1998. Retrieved from Lexis-Nexis. Greenhouse Gases, Global Climate Change and Energy, U. S. Energy Information Administration, eia. doe. govoiaf1605ggccebrochapter1.html Grunwald, Michael and Eric Pianan. Bush EPA Expands Emissions Trading, Washington Post . 15 Feb 2001: A02 Hertsgaard, Mark. Bush and global warming. The Nation 10 Dec 2001: 5-6. Lindsay, James M. Global warming heats up: Uncertainties, both scientific and political, lie ahead. Brookings Review . Fall 2001: 26-29. Marland, Gregg, Tom Boden, and Bob Andres. National CO2 Emissions from Fossil-Fuel Burning, Cement Manufacture, and Gas Flaring: 1751-1998, July 31, 2001, Carbon Dioxide Information Analysis Center, Oak Ridge National Laboratory. cdiac. esd. ornl. govtrendsemisannexbcountries. htm Mathews, Jessica. Estranged Partners. Foreign Policy . Nov. Dec. 2001: 48-53. Nordhaus, Robert R. Kyle W. Danish, Richard H. Rosenzweig, and Britt Speyer Fleming. International Emissions Trading Rules as a Compliance Tool: What Is Necessary, Effective, and Workable Environmental Law Reporter . October 2000 Novak, Mary H. Can Annex B Countries Meet Their Commitments ACCF Center for Policy Research Special Report, October 1999, accf. orgAnnexB1099.htm Outcomes, The Kyoto Protocol and the WTO: ICTSDIISDRIIA Side Event to the UNFCCC COP-6 . The Hague, Netherlands, 20 Nov 2000. ictsd. orgdlogue2000-11-2020-11-00-outc. htm Pomeroy, Robin. EU states agree to ratify Kyoto climate treaty. Reuters. 5 Mar 2002. Available at sg. news. yahooreutersasia-92853.html Renewed Warning on Extent of Global Warming, Environment News (UK), 8 Oct 2001, retrieved from Lexis-Nexis. Spotts, Peter N. US Bubbly Over Carbon Trade. Christian Science Monitor . 24 Nov. 2000. Retrieved from csmonitordurable20001124fp6s1-csm. shtml Tietenberg, Tom, Michael Grubb, Axel Michaelowa, Byron Swift, and Zhong Xiang Zhang. International Rules for Greenhouse Gas Emissions Trading: Defining the principles, modalities, rules, and guidelines for verification, reporting and accountability . UNCTAD: UNCTADGDSGFSBMisc.6. May 1999. Available at unctad. orgghgPublicationsintlrules. pdf Wirth, Timothy. Hot air over Kyoto: The United States and the Politics of Global Warming. Harvard International Review . Winter 2002: 72. WMO Statement on the Status of the Global Climate in 2001, World Meteorological Organization, wmo. chindex-en. html
No comments:
Post a Comment